het lijkt een lichte brutaliteit, waarmee de menuetbrug zich uitstrekt over de a.c. verhoefweg. ze ontsnapt een beetje uit zuilenstein en richt zich op batau-noord. scherper gesteld, ze richt zich vanuit de muziekwijk naar de geldbuurt en lijkt het muntplein te willen halen. zou het menuetlaantje te benauwd voor haar zijn? of wil ze zien of er wat te verdienen valt met een vrolijke deun? ze zegt het niet, ze strekt zich uit en laat ons het raden.
menuetbrug
ze draagt met overmoed de naam van brug
maar eerder is ze voetpad in de lucht
waar onderdoor lawaai van auto’s zucht
de ochtend heen, de avond weer terug
zo lijkt ze onderdeel van groot contrast
de naam te dragen van een lieflijkheid
terwijl het fijn stof hier de lucht doorsnijdt
maar heeft zij nooit een wandelaar verrast?
want ’s nachts, zo wordt beweerd, als duister komt
en als in stilte goed wordt opgelet
ontwaart u meer dan één die daar gekromd,
omdat het instrument is neergezet
en langzaam wacht tot al ‘t geluid verstomt,
zich klaarmaakt voor een vrolijk menuet
© ton de gruijter
